🚫 نجات دادن رابطه همیشه درست نیست!
ما در فرهنگی بزرگ شده‌ایم که اغلب به ما یاد داده‌اند برای حفظ رابطه، هر کاری بکنیم.
تحمل کنیم، ببخشیم، بسازیم…
اما واقعیت این است که همه‌ی رابطه‌ها ارزش نجات دادن ندارند.
گاهی آن‌قدر درگیر «نجات رابطه» می‌شویم که یادمان می‌رود باید اول خودمان را نجات دهیم.
❓ چرا همیشه نباید برای نجات رابطه تلاش کنیم؟
وقتی رابطه تکرار درد است، نه رشد
اگر سال‌هاست همان مشکلات، همان دعواها، همان زخم‌ها تکرار می‌شوند، نجات دادن یعنی کش دادن رنج.وقتی فقط یک‌نفر برای بقا تلاش می‌کند
رابطه‌ای که تنها یک طرف آن می‌جنگد، به‌زودی به رابطه‌ای نابرابر و ناسالم تبدیل می‌شود.وقتی برای نجات رابطه، خودت را گم می‌کنی
اگر برای نگه داشتن رابطه، عزت نفس، آزادی یا هویت خودت را فدا می‌کنی، این دیگر عشق نیست؛ فرسایش است.وقتی طرف مقابل هیچ مسئولیتی نمی‌پذیرد
رابطه‌ای که در آن تغییر فقط یک‌طرفه باشد، بیشتر شبیه میدان قربانی‌گری است تا شریک بودن.
✋ یادت باشد:
نجات دادن رابطه، وقتی معنا دارد که:
✅ دو طرف حاضر به تغییر، گفتگو و پذیرش مسئولیت باشند.
✅ احترام، اعتماد و امنیت عاطفی هنوز قابل بازسازی باشد.
✅ تو هم در این رابطه، رشد کنی، نه فقط تحمل.
✅ گاهی، نجات دادن واقعی یعنی “رها کردن”
رها کردن، همیشه نشانه ضعف نیست؛
گاهی شجاعانه‌ترین کار دنیاست.
اینکه بپذیری ادامه دادن، بیشتر از پایان دادن، به تو آسیب می‌زند.
✍️ نوشته‌ای از: دکتر سمیرا توکلی
